- bərqərar olmaq
- 【動】築かれる、 築きあげられる[キズカレル、 キズキアゲラレル]
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
bərqərar — <fars. bər və ər. qərar> 1. köhn. Yerləşmiş, yerləşmə, qərar tapma, dayanma. . . Kərim xan adlı deyir ki: aləm dörd rüknün üstündə bərqərardır. . . M. F. A.. 2. Əvvəlki halında qalma, sabit olma. <Bəhram:> . . Pəri ilə yavuqlaşım,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qərar — 1. is. <ər.> 1. Bir məsələni müzakirə etdikdən sonra, hamı tərəfindən çıxarılan nəticə; qətnamə. Qərar layihəsi. Qərarı müzakirə etmək. Qərar vermək (qoymaq) – bir şeyi müzakirə etməkdən, yaxud bir şey haqqında düşündükdən sonra müəyyən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zar — 1. <fars.> klas. 1. Səslə, yanıqlı yanıqlı ağlayan, inləyən, nalə edən, nalan (adətən izafətlərdə işlənir). Aşiqi zar. Bülbüli zar. // Yanıqlı yanıqlı, həzin həzin ağlama, inləmə; fəğan, nalə. Zar getmək – yanıqlıyanıqlı ağlamaq, fəğan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zaman — is. <ər.> 1. Vaxt, müddət. O hadisədən çox zaman keçdi. – Unudubsan məni xeyli zamandı. A. Ə.. <Birinci əyan:> Bu qədər zaman paytaxtdan ayrıldığı heç yox idi. . . Ü. H.. Aradan üç aya qədər bir zaman keçmişdi. S. H.. <Beyrək>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dikəlmək — f. 1. Uzanmış və ya əyilmiş vəziyyətini dəyişib ayaq üstə durmaq və ya oturmaq, yerindən qalxmaq. <Məmməd> Züleyxa və Balaxanım adını eşidər eşitməz, papirosları yerdə qoyub dikəldi. C. C.. 2. Qalxmaq, başıyuxarı getmək. Atlılar başıyuxarı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aram — is. <fars.> Sakitlik, qərar, rahatlıq, dinclik, sükut; səbir, dözüm. Hənuz vəsldir, ey mah, yoxdur aramın; Nə növ bəs keçəcək mən fəqirə hicranın? S. Ə. Ş.. Xudayar bəyin bu fikrə düşəndən bir dəqiqə aramı yoxdu. C. M.. <Sara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yanmaq — f. 1. Odlanmaq, alovlanmaq, od tutmaq, tutaşmaq. Odun yaxşı yanır. – Düşmən tərəfindən od vurulan kənd yanırdı. Ə. Vəl.. // Odun, istinin təsiri ilə məhv olmaq, külə dönmək. Kağız tonqala düşüb yandı. Buxarıdakı odunların hamısı yandı. Taya yandı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bənd — 1. is. <fars.> 1. anat. Skelet sümüklərinin oynaq yerləri; buğum, məfsəl. Barmaqların bəndləri. Bəndləri ağrımaq. Bəndləri qırılmaq. – <Qazan xan> başında, bədəninin bəndlərində bir ağırlıq və sızıltı duydu. M. Rz.. 2. Müxtəlif… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yüksək — sif. 1. Uca, hündür. Yüksək bina. Yüksək dağ. Yüksək ağac. Yüksək təpə. – Yolun üst tərəfində, yüksək qayaların döşündə şam ağacları görünürdü. S. Şamilov. // Yüksəklərdə olan. Yüksək yer. Yüksək yaylaqlar. Yüksəkdə uçan təyyarə. 2. Adi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti